Son bir kac aydir yasadiklarim ve gorduklerimden sonra, bana hissettirilenlerden sonra, artik bu yaziyi yazdigim an itibariyle her ne kadar cok zor da olsa, benim o inancimi yitirdigim turde sevgiler duyulabiliyormus.
Kimse beni cok sevemez ya da sevmez gibi dusuncelerim durust olmak gerekirse yikildi.. Bu da son derece iyi oldu. Kim bilir belki de artik iyi olmaya, iyi hissetmeye hazirimdir ve evren de buna aninda yanitini vermistir.
Belki yine dibe vuracagim, yine acilar cekecegim, belki de cekmeyecegim kim bilir...
Ama biliyorum ki, o benim abarttigim ve fazlasiyla emin oldugum gibi bir durum yokmus. Bu biraz da insanin ya da daha dogrusu benim bir tik daha olgunca bakmama bagli sanirim. Durust olmak gerekirse eskiden cok taktigim seyleri simdi cok da takmadigimi goruyorum ve o bazi tatsizliklari olusmasini daha en basindan engelliyor. E bu da bir kazanimdir sonucta...
Belki hala daha ogrenecegim cok sey var, alacagim cok ders var...
Ama artik emin oldum ki, dunyada ben yalniz degilim. Benim gibi dusunen, hisseden ve isteyen insanlar muhakkak bir yerde varlar. Gerisi sadece bir araya gelmekle alakali. Ve o da tamamen tesaduf ya da sans ile degil...