Bu sukran gunu dolayisiyla 4 gun tatil var.
Dun dedigim gibi arkadaslara hindi yemeye gitmistik. Bugun butun gun evdeydim. Ivir zivir isler yaptim diyebilirim.
Aklimda ne mi vardi?
Gecen sene tam da sukran gunu ona gidisim. O gidisimle beraber artik iliskimizin resmen baslamis oldugu ilk bulusma...
Gecen sene tam da bugunlerdeki onun evinde, onun yaninda yasadigim, tatiigim o duygular, hisler...
Ilk kez oluyordu hayatimda, ilk kez yasiyordum boyle hisleri. Ve cok sevmistim, cok cok mutlu olmustum ve onlari hic kaybetmek istemiyordum. Onunla aramizdaki seyin oylesine guclu olmasini istiyor ve buna inaniyordum ki, bir daha bu duygulardan, bu guzelliklerden mahrum kalacagima hic inanmiyordum ya da daha dogrusu inanmak istemiyordum.
Simdi bakiyorum da, hakkaten tarifi cok cok cok guc olan duygular onlar, o gunlerde yasananlar, paylasilanlar...
Evet biliyorum gecmiste yasamamak lazim, ve evet yine biliyorum ki bunlari bu kadar dusunup kafaya takmamak lazim. Ama ben buyum, hatta sarkida dedigi gibi "ne yapayim; ben boyleyim".
En cok da, artik onunla bunu yasamayi kaybetmeye degil de, onun bir baskasiyla bunlari yasayacagi, hatta bir baskasiyla yasamak istedigi icin beni biraktigi gercegi beni dagliyor. Resmen bu gercek beni bir boguyor, daraltiyor, uzuyor, kahrediyor.
Ne yaptim ben? Cok ama cok sevdim ben. Kendi arkadaslari sirf benim icin kendi evlerinde parti vermek istediklerini soylediler bana, ben oraya bir gittigimde.
Havalimaninda beni karsilamaya gelen o'na, gitarci kiz tutup sevdigimiz sarkilarla seranad yaptim.
Ona her aksam simsiki sarildim, onu bir ebeveyn sahiplenmesi ve korumasiyla sarip sarmaladim her gece ki gunduz ne kadar yorulursa yorulsun hayat karsisinda, aksamleyin en azindan kendini biraksin, onu ben koruyayim dis kotuluklerden, onun kalbi en azindan geceleyin yorulmasin, orselenmesin, onun yerine ben dusuneyim, tasalanayim, onu dusuneyim...
Ben hic ama hic bir bencilce davranista bulunmadim. Ben omur boyu guvenilecek, cok ama cok sevecek, cok deger verecek ve de kadinini yuceltecek bir erkek olacaktim.
Bir baskasinin onun erkegi olmasini bu kadar isteyecek ne hata yaptim bunu kiyamete kadar merak edecegim.
Cok merak ediyorum ve evet gereksiz gelebilir kulaga, ama icimdeki baglanma ve deger verme o kadar cok ki, onlarin coklugu bana bunu soyletiyor...
Onun cok hareketli, cok faal olmasi ve benim o kadar olmamam mi? Ortada boylesi bir sevgi, baglanma ve guven varken; onun icindeki "sevgi her sey degildir" dusuncesi mi??
Zaman gosterecek ki, aslolan degerler maddi olanlar degil; manevi olanlar.. Onlar ki bizde zaten mevcuttu en guzelinden, en sahanesinden... Ama burusturulup atildi.... Hic olmamasi gerektigi halde...
Ne yapalim, yasamaya devam...