Friday, November 28, 2014

Sukran

Bugun sukran gunuydu.

ODTU Mezunu evli ve cocuklu cift arkadaslarim beni klasik sukran gunu yemegine davet etmislerdi. Iste klasik hindi, patates puresi masasinin yani sira, cogunlugunu benim yaptigim mezeler ve raki masasi da kurmus olduk ayni anda.

Yemekler icmekler, sohbet muhabbet cok guzel, cok eglenceliydi tabi.

Bebekleri 1 yasindan biraz daha buyuk, Allah nazardan saklasin cok tatli, cok guzel bir bebek.

Yine tabi ki onlari gordugumde aklima gelen "Benim de onlardan hicbir eksigim yok, onlar ne kadar guzel boyle bir aile kurmuslar, bir arada yasiyorlar, paylasiyorlar, mutlular, guzel-tatli bir bebekleri var, benim yok nedense" dusuncesi aklima gelmedi degil. Ancak bu sefer-ne mutlu ki-cok da fazla taklimadim buna. Ya da daha dogrusu cok da fazla bunun acisini icimde hissetmedim.

Ama bugun icimde derinlerde boyle zaman zaman nukseden baska bir dusunce vardi. O da gecen sene tam bugun...

Boston'dan tam sukran gunu sabahi ucaga binip California'ya gitmistim. Aksama orada benim bas konuk olarak katilacagim sukran gunu sofrasi ve uzun saatlerce pisen bir hindi beni bekliyordu.

Ne hayaller, ne heyecan, ne mutluluk ile gitmistim....

Hakikaten de o tadini hic bilmedigim kadar harikulade sekilde karsilanmis ve agirlanmistim.

O kadar guzel seyler yasandi ki onunla aramizda, onlar oldukca ben onun bana daha cok baglandigini, benim ozelliklerimi farkettigini, bunlarin degerini bildigini ve bunlari hic kaybetmek istemedigini anlamistim...

Tabi yanlis anlamisim sonrasinda, orasi ayri mesele, ama iste o gun orada mesela yemeklere yaptigim minik dokunuslar, ya da saraplari servis edisimdeki nezaket ve centilmenligin bile karsi taraf, tarafindan algilanmis ve degeri bilinmisti... Ya da ben oyle hissetmistim.

Zaten insan bunlari yasadigi anda kapidan kapiya 9-10 saat suren yolculugun yorgunlugunu unuttugu gibi, hayata bir bambaska bakiyor, bir baska sariliyor...

1 sene sonra ayni gun, arkadaslarimizdan geldik, sabah olmak uzere, disarda kar yagiyor, ben cayimi demledim, yazimi yaziyorum.

Hayat yine de guzel. Ne olursa olsun, her seye ragmen guzel (ya da ben boyle demeye calisiyorum :) )