Gunlerdir cok fazla kar yagdi Boston'a.
Ilk defa 3 gun arka arkaya evde calismak zorunda kaldim.
Evde de yalnizim tabi hep, Pazar'i da sayarsam 4 gun adeta tamamen kendimle gecirdim. 1 sn bile evden disari adimimi atmadan.
Iyi miyim kotu muyum ben de bilmiyorum...
Sadece, zaman zaman aklima bazi sahneler, bazi duygular geliyor...
Ne kadar guzel, ne kadar ozel olduklarini betimleyecek degilim.
Onlarin tekrar yasanmayacagi gercegi bozuyor beni.
Dahasi beni asil bozan sey, sanki oncekinden sonra, yeni bir sans vermek icin beni denedi, ama bende yanlis, ya da eksik olan bir seyler vardi ve o benim yanlis, oncekinin dogru olduguna karar verdigi icin ona donmeye ve beni birakmaya karar verdi.
Icimde oyle bir hayat enerjisi varmis ki, sanki kalbimin ortasina bir yara actilar, kalbim o gunden beri hala kan pompalamasina ragmen, bir kismi bu yaradan cikip kaybolup gidiyor. Normalde insan kan kaybindan gider, ya da yara kapanir sanirim, ama ben de ne yara kapaniyor, ne ben oluyorum....
Bilmiyorum....
Hic, ama hicbir sey bilmiyorum.....