Uzun zaman oldu yazmayali.
Christmas tatilinde bayadir gitmek istedigim Puerto Rico'ya gittim.
Tek basima gittim evet. Biliyorum, genel kani, insanlarin yalniz degil de, birileriyle tatile, gezmeye gitmesidir ancak ben genellemeleri, kurallari pek sevmiyorum, belli basli dusturlari korudugu surece.
Her neyse, bu Puerto Rico seyahati-ki bundan sonra PR olarak yazacagim tembelligimden-aslinda benim aklimda, hayallerimde onunla beraber gidecegimiz ve belki de ilk tatil rotamiz olarak yer aliyordu. Zorlu ve yogun gecen bir senenin ardindan, bir araya gelip, sehirden ve e-mail'den uzak, sevgi, paylasim, sevgi, tutku, sevgi, kultur, sevgi, tarih, yemek ve icmek ile dolu bir bulusma...
"Hayat biz planlar yaparken basimizdan gecenlerdir" demisler ya, haha evet oyle oldu hakkaten.
Ne guzel de kurmusum butun hayalleri be!
Hakikaten aferin bana!
Tek basima gittim ve adeta krallar gibi bir zaman gecirdim. Tek basima dahi olsam, eglencem, keyfim hic eksik olmadi.
Sonra sonra dusundum de hatta, ben bu halimle bu kadar mutlu oluyor ve en hakiki guzellikleri bulup cikarabiliyor ve planliyorsam, o zaman hayatimda bir insan olsa, o insan icin ne kadar da muhtesem, ne kadar da fevkaladenin de fevkinde guzellikler bulur, ayarlar organize ederim bunu gordum.
Bunu gordugum icin de artik kendimle gurur duyma noktasina geldim, hayatima aldigim insani mutlu etmek, onunla beraber mutlu olmak icin yapilacak ne varsa degil, akla hayale bile gelmeyenlerin de otesinde guzellikte seyler yapabilecek, planlayabilecek enerji, donanim ve ic guvene sahip oldugum icin.
Olmadi, onunla olmadi; ne yapalim yani olmadi.
Icim uzulmuyor degil kaybedilen, yitirilen yasanilacak guzelliklere.
Bir baskasiyla olmayacagindan degil. Ama iste insan elinde olup da, zaten ileri de guzelliklerin olacagina neredeyse kesin gozuyle bakar hale gelmis ve buna alismisken, bunlari kaybetmek hakikaten kalbe saglam bi tokat atiyor.
Bu tatil, bu kalbime bir tedavi olsun diye mi gittim ben bile bilmiyorum.
Unutayim diye mi gittim bilmiyorum.
Acikcasi sanmiyorum, sevgi, paylasim oyle 2 denize girip, 3 icki icmekle duzelseydi, ohooooooo!
En azindan benim icin oyle degil.
Montaigne'in "Denemeler" isimli kitabindan aklimda kalan en onemli soyleyis su olmustur:
"Insanin yer degistirmesiyle, dertleri gitmez, dertleri de insanin akli ve kalbiyle beraber gelir"
Hepsi benimleydi evet, butun terkedilmisligim ve yuzustu birakilmisligim, duygusal olarak hirpalanmisligim...
Ama belki de, beni acitan yanlarina bir kumas orttum, ya da belki de torpuledim beni daha az acitsinlar diye kim bilir?
Bildigim bir sey var, o da, ne olursa olsun, olmedigimiz surece, yasamaya devam etmek zorundayiz.
Napalim, baska yolu yok!
Guzel ve adil bir sene olsun!